EIGEN SCHULD……
Weten jullie het nog? De beelden ook gezien? Een speler van Botafogo besloot te doen alsof hij een blessure had en lag buiten het veld, maar een ploeggenoot trok hem daar weer in zodat het spel onderbroken moest worden, wat weer tijdswinst zou opleveren. De doelman van Fluminense greep in en droeg hem weer buiten de lijnen. Zoiets als Anthony en Tadic. Hoort natuurlijk niet in het voetbal thuis en de gele kaarten zijn natuurlijk terecht. Dit ter inleiding…
Het was zo’n wedstrijd waarbij ik het gevoel had het helemaal onder controle te hebben. Alsof ik met een marionettenspel bezig was. Of anders gezegd…..ik vond mezelf gewoon goed fluiten. Eén van de bovenste clubs tegen één van de onderste. En verrassenderwijs stond de onderste met 1 – 2 voor. In de loop van de tweede helft begon het feest….bal over de tribune schieten, blessures ernstiger voordoen dan ze waren, net teveel tijd nemen voor een doeltrap nemen enz. Met andere woorden moedwillig tijd verspillen en dat noemen we in scheidsrechters termen tijdrekken. Niet leuk en riep natuurlijk irritaties op. Het werd nog 2-2 in de zeventigste minuut, maar het tijdrekken bleef maar doorgaan…..een gelijkspel eruit slepen was het doel van trainer en team.
Jullie kennen natuurlijk het spreekwoord: “Eigen schuld….dikke bult!” Het betekent dat iemand verantwoordelijk is voor zijn eigen daden en dan niet moet gaan zeuren/klagen over de gevolgen die hij/zij daarvan ondervindt. De synoniemen zijn ook wel aardig: “Boontje komt om zijn loontje!” Een verwijzing naar een sprookje dat voorkomt in Klucht van Oene van Jan Vos uit 1662; in dit sprookje lacht een boon zich letterlijk te barsten om het leed dat anderen treft. Een ander synoniem is: “Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten!” Naar een regel uit het blijspel Aspasia (1656) van de Nederlandse dichter J. Cats: “Wie sijn billen brandt moet sitten op de blaren!”
Dus al dit tijdrekken leidde ertoe dat ik negen minuten blessuretijd moest bijtellen. In de achtste minuut van de blessuretijd kreeg de bovenaan staande partij van mij een directie vrije schop….in het strafschopgebied….dus penalty en 3 -2. Zoals jullie begrijpen waren de rapen gaar! Na nog 1 minuut gespeeld te hebben was de wedstrijd afgelopen. Gelukkig heb ik een hele dikke en gladde huid dus kon het verbale geweld makkelijk langs me laten afglijden.
Kennen jullie het gevoel dat je een voordeelregel toepast en er een doelpunt uit komt? Nou zoiets……
Hans Achterberg