KLAGEN
Januari….het is me het maandje wel. Ik heb geen enkele moeite met Dry January (droge januari) want ik drink helemaal geen alcohol. Dus dat is makkelijk kletsen voor mij zullen jullie wel denken, maar ik heb van de nodige scheidsrechters gehoord dat ze er toch wel behoorlijk veel moeite hebben. Hebben ze in de winterse kou tijdens de winterstop een lekker wedstrijdje in januari gefloten en dan moeten ze na afloop bedanken voor een biertje. Tja…dat overleef je natuurlijk niet! Dus hoppa daar gaat Dry January.
De voordelen van Dry January worden overboord gegooid dus toch maar slechter slapen, minder energiek zijn, een paar kilootjes erbij en dan maar minder helderheid. Maar diep van binnen voel je je dan ook wel weer een slapjanus die het niet volgehouden heeft! Tja, het leven van een scheidsrechter gaat niet over rozen.
En dan mag je daar ook nog niet eens over klagen! Een redelijk nieuw fenomeen dat dit jaar wat meer de nadruk krijgt, is dat januari vaak wordt beschouwd als de start van “30 dagen zonder klagen”. We vinden het koud, donker en worden er nog somber van ook. De dagen zijn kort en van het fluiten in een korte broek word je ook niet vrolijk in januari en dan mag je ook nog niet een alcoholische versnapering nemen omdat je aan Dry January meedoet. Reden genoeg dus om te klagen in januari, maar dat is in de “30 dagen zonder klagen!” juist niet de bedoeling. In deze 30 dagen geen ontevredenheid of gemopper. En ja klagen heeft zeker een functie. Je kunt je zorgen delen en je krijgt wellicht wat steun van lotgenoten. Dus op deze manier kun je een beetje van je stress afkomen en verbondenheid/vriendschap voelen. Maar ja, niet klagen of zelfs een maandje niet klagen is volgens mij voor scheidsrechters een onmogelijke zaak. Maar aan de andere kant……elf maanden klagen en dan maar 1 maandje niet …..dat moet toch kunnen lukken zou je denken.
Maar waar moeten we als scheidsrechters dan met onze frustraties over de spelers, trainers, de KNVB en de COVS naar toe in deze periode? Bij wie moeten we dan klagen over het feit dat we niet promoveren of juist degraderen? Bij wie moeten we gaan mopperen over slechte begeleiders die maar niet op tijd reageren? Hoe moeten wij als scheidsrechters met zoveel stress nu januari doorkomen zonder alcohol en geklaag?
Zou het een oplossing kunnen zijn dat we het hele jaar niet klagen en matigen met alcohol? Zouden we ons dan prettiger voelen en nog betere scheidsrechters worden? Zullen we er een “Dry en niet klagen 2025” van maken? Of heb ik in dit stukje teveel geklaagd over scheidsrechters?
Hans Achterberg