HEROZERO!
Ik mag toch wel stellen dat ik een redelijk ervaren scheidsrechter ben. Heb denk ik inmiddels meer dan 500 wedstrijden gefloten. En dan denk je alles meegemaakt te hebben, maar……DAT IS NIET ZO!
Normaal gesproken ben ik, zoals jullie weten, een vrolijke columnist met altijd een leuke kwinkslag. Althans dat hoor ik terug. Ik hoop dat ik mijn reputatie ook in deze column kan bevestigen.
Vorige week zaterdag zat ik om 11.00 uur goed gemutst in de auto op weg naar een wedstrijd tussen twee O16 teams. De laatste wedstrijd van beide teams in dit seizoen. Gelukkig stond er nog iets op het spel; één van beide partijen kon nog degraderen. Dat vind ik dan wel weer leuk want een wedstrijd waar niks op het spel staat kan soms een beetje saai zijn. Maar ik zal je voorspellen……dit was niet saai!
De ontvangst was al helemaal niks. Niemand om mij te ontvangen, maar gelukkig gaf het meisje achter de bar mij de sleutel van de scheidsrechterskleedkamer en toen ik vroeg om een kop koffie keek ze even verbaasd, maar het is me gelukt; een heerlijke cappuccino.
Dan snel naar de wedstrijd. Het was een heerlijke wedstrijd! Leuk voetbal en weinig overtredingen. Kortom daar lust je er wel honderd van. In de rust veel complimenten van beide partijen gehad; ze vonden me een hele fijne scheidsrechter. Nou….daar groei je natuurlijk even van, het streelt je ego toch en ik voelde me echt een Hero! Dit ging in de tweede helft eigenlijk net zo door tot 1 minuut voor het einde!
De op degradatie staande partij was in de aanval en de spits kreeg de bal in buitenspelpositie. Had ik zelf al aan zien komen en de assistent vlagde terecht. De speler schoot de bal nog wel prachtig in de bovenhoek, maar helaas….ik had al gefloten. Licht protest, maar dat was snel weer opgelost. Uit de vrije trap die daaruit volgde kwam de spits van de tegenpartij direct in balbezit en hij stond niet buitenspel op moment van spelen en scoorde de winnende treffer. De assistent van de op degradatie staande partij stond met de vlag in de lucht te schreeuwen dat het buitenspel was. Herkenbaar? Van tevoren afgesproken dat ik, wanneer ik zou overrulen en honderd procent zeker was van mijn beslissing, ik niet zou komen. Dus zo gezegd zo gedaan!
De rapen waren gaar! In no-time stonden er zes of acht schreeuwende, vloekende, scheldende spelers om me heen. Waarom ik eerst wel floot en nu niet enz. enz. De creatieve uitspattingen waren niet van de lucht. Laat ik het even houden op van “klootzak” tot “Ik krijg hem wel na de wedstrijd!” Maar ja, wie zegt er nu wat achter je rug om? Een jongeman kwam op me af en gaf me een zet. Direct rood! Ook de assistent-scheidsrechter kwam dus rennend met het schuim op de mond en een rode kop naar me toe evenals de assistent trainer. Was dus een leuk feestje met mij als middelpunt terwijl ik nooit zoveel zin heb om het middelpunt te zijn; voelt wat ongemakkelijk soms en zeker vandaag! De assistent dreigde het team van het veld te halen en zo gebeurde. Nog een halve minuut te spelen! Tegelijkertijd ontstond er een vechtpartij aan de zijlijn waarbij de assistent van de uitspelende partij klappen schijnt te hebben gehad en ook de spelers waren daar naartoe gerend om mee te matten. Het was me wat!
Toen het weer een beetje rustig was heb ik de trainers van beide partijen, die overigens heel aardig en rustig waren, bij me geroepen op het veld en heb ik aangegeven dat ik die laatste halve minuut dus toch echt wilde spelen met alle spelers op het veld. Hun dealtje afgewezen en dus thuisclub werd door trainer uit de kleedkamer gehaald en toen iedereen weer rustig opgesteld stond begonnen we met aftrap na doelpunt en dertig seconden later was het gepiept. Voor de thuisclub was ik ineens een zero, maar ik voelde me eigenlijk wel een hero! Netjes opgelost, maar ik gun het niemand. Krijgt zeker nog een KNVB-staartje! En om jullie gerust te stellen….na afloop van de wedstrijd van mensen van beide partijen gehoord dat ik toch echt lekker gefloten had en dat beide beslissingen terecht waren! Nu nog even wachten op excuses van thuisclub voor hun gedrag dat zeker niet op een voetbalveld en nergens thuis hoort. Wat denken jullie…gaat dat gebeuren?
En nu? Ik ga uiteraard gewoon lekker door met fluiten, blokkeer de thuisvereniging niet (dat zou teveel eer zijn!) en moet alleen mijn vrouw nog overtuigen dat dit toch echt een incident is en dat wordt een zware klus!
Hans Achterberg